Adellinerays had een goed lichaam, ondanks haar zandloperfiguur, ondanks haar gewicht waren haar benen in staat om zich te strekken en heel ver te reiken. Ze had roze haar dat stuiterde toen Adellinerays sprong. Ze had gezegd dat het leek alsof de zomer eraan kwam en Adellinerays houdt van de zomer, en ze wilde het je laten zien zodat je niet elke dag in de oceaan hoeft te gaan zwemmen. Ze had een grote, pluizige, pluizige blauwe jas aan, die de onderste helft van haar lichaam volledig bedekte, en wat weinig witte koffers of slabbetjes die Adellinerays met de jas had gedragen, waardoor de bovenste helft van haar figuur volledig bloot kwam te liggen. Haar borsten, als haar tepels te zien waren, waren enorm en schudden als Adellinerays lachte. De dunne lichte huid van haar onderrug en schouders en zelfs het gezwollen gedeelte rond haar buik waren kaal. Ze lagen gemakkelijk op haar grote borst met haar jurk en blouse die pijnlijk tegen haar grote heupen aan sleepte. Haar jurk klampte zich vast aan haar omdat haar jurk mooi en strak was, wat haar tepels meer recht op het uitzicht bracht. Ze schudde, nogal schunnig, en het kledingstuk begon langzaam te ontluiken, waardoor een paar draderige, bleke, natte huidplooien die leken op die van hun zus, maar meer donker en onbedekt waren. De stemmen deden haar rillen. Je maakte haar gek, je maakte haar aan het jammeren toen Adellinerays wilde schreeuwen, maakte haar aan het grijnzen toen ze wilde lachen. Je speelde spelletjes met haar, plaagde haar. . .
