Remy Flux liet de kousenband en het korset achter. Haar linkersok werd meegenomen, niet omdat Remy Flux zich schaamde of zich schaamde, maar omdat ze hem als blinddoek gebruikte voor de training. In feite was Remy Flux hierdoor zo gekrenkt dat ze een week lang niet meer naar iemand anders wilde kijken. Het waren allemaal slechts toeschouwers, daarom was Remy Flux zo nerveus in de klas. Remy Flux had het vrij goed gedaan, als je het feit negeert dat haar tieten groter werden, maar het was toch een soort nerveuze voorstelling. Onder al die roze, gewatteerde petticoat en een korset als een visnetbikini was een hete, naakte vrouw aan het schoppen. Ze was het grootste deel van de les aan het trainen, echt waar, want Remy Flux was zo nerveus dat ze het niet kon verdragen om naar iemand anders te kijken. Pas toen haar oogballen de blanche rand van haar bril vrijmaakten, mocht Remy Flux haar spiegelbeeld zien en haar metgezel, de heer Pen-Pine, vinden. Hij was zowel glamoureus als niet glamoureus op dezelfde manier. Het hartvormige gezicht en de gebeeldhouwde armen waren perfect; grote, dwingende spieren, maar niet lelijk als bodybuilders. Zijn schouders waren lichtelijk afgerond en zijn borst was rond, en er was een royale, zandloperijachtige, blik op het kleine knabbeltje aan de zijkant van zijn neus. Hij zag er niet helemaal slecht uit, hoewel het duidelijk was dat hij dat niet was. Zijn haar was blond en lang, en ongeveer op taillehoogte, en golvend, zoals het haar van de bloemist die het hem had gegeven.
