Vixenkarren smeekt me om zachtaardig te zijn met haar lichaam. Vixenkarren zal ook niet klagen, niet na je lotion en massage gisteravond. Mijn greep wordt strakker rond je benen. Ze worstelt, maar tegelijkertijd grijpt Vixenkarren mijn schouders om de druk op je kruis te verhogen. Ik blijf aandringen op pijn, want je reactie is zeer positief. Ik ga door met mijn zoete marteling. Je pols klopt sneller, en je ademhaling wordt steeds zwaarder. Mijn zoete marteling gaat door. Met elke centimeter die ik toebreng, reageert je lichaam door bozer te worden. In een paar seconden zijn je spieren in botten veranderd. Je kunt de kamer niet zien, maar de dingen die ik doe zijn heel duidelijk. Ik duw een vinger in en uit, en je kunt mijn mond op je clitoris voelen terwijl ik mijn tong gebruik om je te plezieren. Mijn mond is niet eens te vergelijken met wat jij hebt doorstaan. Ik kus het, diep, en je kunt haar in mijn mond proeven. Ik schuim mijn vingers in je kussensap, en wrijf mijn hand erover. Dit was haar keuze, Vixenkarren besloot zichzelf aan jou te geven, en de pijn bewijst alleen maar haar gelijk. Je hand voelt nu alsof je kutje in brand staat, maar Vixenkarren protesteert niet. Wat maakt het uit, haar pijn? Haar plezier? Je kunt je kreunen niet tegenhouden, zelfs niet van jezelf. Op zijn beurt, voedt het me alleen maar. Ik kijk nu naar je op en steek dan mijn vinger in en uit je kut. Ik laat je handen los om de pijn voort te zetten. . .
