White Bunnys voelde het diep in haar keel gaan, het soort krachtige behoefte om alles door te slikken wat een normaal mens onmiddellijk zou doen flauwvallen. Bijna. Hij liet los en opende de emmer, wreef het water over haar strakke kutje met de tedere aanraking van zijn vingers. Witte Konijntjes beefden van het koude water en begonnen hard te zuigen, klaar om haar benen te spreiden en hem in haar mond te laten komen. Al die tijd hield hij haar gewoon vast en wilde hij voorkomen dat het pijn zou doen. Zijn hand was zo warm tegen haar zachte vlees, zijn aanraking was rustgevend. Misschien een beetje te mooi, dacht White Bunnys, die haar hoofd terug naar beneden leunde zo ver als haar neus toeliet en probeerde haar op adem te komen. Een kleine klap op haar kont deed haar huiveren, maar hij wilde het niet hebben. Plotseling was zijn hand weg. White Bunnys had diep adem gehaald en begon weer op te staan, wanhopig verlangend naar hem. Ze wikkelde haar benen om hem heen als White Bunnys bleef zuigen aan de emmer als het leeg was, maar haar gezicht ging door een grappige beweging als het leek te vertragen en zacht te groeien op hetzelfde moment, wat leek op een stijgende temperatuur. Ze sloot haar ogen, hijgend als Witte Konijntjes probeerde haar eigen ademhaling te stoppen. Haar ogen begonnen te sluiten en White Bunnys wreef haar hart en hoop en dromen in haar strakke kutje. Ik ben bijna klaar. White Bunnys dacht. Ik ben bijna klaar! Toen drukte hij op de knop en een stroom van donkergeel water barstte uit de emmer. In het begin hadden de White Bunnys er bijna de mond over gesnoerd, maar toen voelde ze de warmte en begon het in haar keel te duwen. . .
