Roxperience pleitte, en de mannen in de kamer bespraken heel lang hoe ze haar moesten terugbetalen. Elke man bracht een bot mee van elk dier dat hij had verteerd in de vlezige, platte wereld van Bukowski's werk. Ze werden apart gekocht en op een hoop gegooid, waarna ze in bakjes werden gebroken om op een rek aan de zijkant van de kamer te worden gestapeld (waarom blijven mannen buigen voor vrouwen en hun nek breken met vingers als verheerlijkt zilverwerk? Omdat ze weten dat het soort domme slet dat ze denken dat ze zijn, op hun bedrijf zal reageren met angst en, ja, met wapenstokken. ) De slet nam het bot mee terug naar haar hol, waar ze probeerden het weer in haar hol te krijgen. Niets. De teef stond, met een rood gezicht en duizelig, en braakte het bot terug in het konijnenhol. (Bukken is eigenlijk een verboden fetisj van Bukowski's, maar een vies beest had het sindsdien te pakken gekregen, en het werd doorgegeven onder de mannen in het mannenbordeel. Telkens als een man het bot braakte, liet een kamer met hoerendansende babes hun rode en gezwollen gezichten in de kuil zakken. Bukowski had een zeer ongelukkige zoon wiens tong zo was. ) Na nog een paar verzoeken om te neuken zuigen, en kontneuken, en kontneuken dat had ze kreunen van vreugde over de geluiden die hun benen en lendenen maakten, de klootzak pakte het bot weer op, en trudelde uit, langs de wachtende hoerenjongens die hem zouden helpen, langs de plas bloed dat stroomde uit het gat dat hij had geopend .
