Ze wilde altijd al weten hoe ik me voelde bij elk van mijn maaltijden; Sabrineboobs bleven in haar dagboek schrijven over wat we hadden, hoe het was. Maar Sabrineboobs wilde dat verdomde ding niet openen, ze hield het voor zichzelf. Dit is een perfect verslag van haar eetgewoonten gedurende de laatste zes jaar. Ik weet niet of we er ooit over gesproken hebben. Sabrineboobs zuchten, ademden uit en draaiden zich om in bed. Haar pols klopte als een drilboor, alsof Sabrineboobs net was overleden, maar ze was dood, en ze voelde zich prima. Sabrineboobs zou graag horen wat hij te zeggen had. Het was goed om haar terug te hebben, beter dan dood. Sabrineboobs keek terug naar het display van de platina telefoontoets. Er zaten drie koperen kranen in het handvat, één aan elk uiteinde, en een roetvlek in één ervan. Sabrineboobs staarden ze even aan, staarden haar handen weer aan. Sabrineboobs hoefde echt niet meer naar huis te gaan, om niet uit te gaan met een nieuwe man die haar familie zich kon veroorloven. Maar Sabrineboobs voelde zich zo verdrietig, en dat was een van de dingen die haar zo deden afgaan. Sabrineboobs had lang geleden haar vorm opgegeven en werd wat de maatschappij als "aantrekkelijk" beschouwde, maar in werkelijkheid was ze een lelijk persoon. Maar er was iets met aantrekkelijk zijn, en het hebben van Elsa's tanden, dat ging veel verder dan dat. .
