Vika probeerde ze open te krijgen, maar ze wilden niet praten of zelfs maar naar haar kijken. Ik vond het niet erg, maar toen kreeg ik om een vreemde reden honger. Na wekenlang hard werken aan mijn bureau, waarbij ik probeerde de integriteit van de positie te behouden en het in de media te spelen, werd ik erg depressief. Terwijl ik meestal behoorlijk beleefd was tegen mijn personeel, was dit heel anders. Ik begon in de problemen te komen voor kleine dingen - het grootste deel ervan zou slechts door een half dozijn mensen worden bekeken. Ik liet mijn muren opblazen, mijn loon werd verlaagd en mijn uren werden gereduceerd, maar ik kon nog steeds geen toekomst zien. Ik voelde me voortdurend ellendig, mijn leven viel uit zijn voegen en ik haatte het om een pornoactrice te zijn. Helaas nam de carrière toen een dramatische wending. Op een dag was ik net klaar met het maken van een foto en maakte ik me klaar om mijn apparatuur uit te pakken toen mijn telefoon ging. Ik pakte hem meteen op en was geschokt toen ik zag dat het de pornoregisseur van die middag was. "Hier," zei Vika, "vandaag ga ik mijn laatste scène filmen. Haal je uitrusting tevoorschijn, zet je dummy aan en wees klaar. Je bent op de eerste pik van de dag! "Er was geen andere manier om het te zeggen. Mijn telefoon rinkelde van de haak. Porno is een zaak. .
