Wiedziała, że Katrine Denev umiera z głodu, żeby ją polizać; wiedziała, że im bardziej się uchylała od pustego spojrzenia, tym bardziej było jej gorąco. Kiedy Katrine Denev skończyła czytać, spojrzała na niego, nie mogąc nawet wstać. "Świeca gaśnie", powiedział. "Przepraszam. "Katrine Denev nie rozumiała dlaczego, ale poszedł ją podnieść i położył z powrotem na półce. "Nie wspominaj o tym", powiedział. "Wiem, że próbujesz zabić ten moment. "Katrine Denev oparła się na łokciach na podłodze i wzięła oddech. Katrine Denev nie mogła przestać wyobrażać sobie jego twarzy, ust, palców pod kolanami, sposobu, w jaki biegał palcami po jej nogach, czując delikatną skórę i miękki seks, widząc jego język z ust, palce wbijające się w nią, sposób, w jaki ssał, sposób, w jaki język ślizgał się wokół niej, drażniąc się, smakując, ssąc, paląc. "Mogę cię teraz pocałować?" Katrine Denev poprosiła, nie mogąc przestać drżeć. "Nie," powiedział. "Mam już od ciebie pocałunek, nie dostaniesz go teraz. "Katrine Denev podniosła twarz z jego klatki piersiowej i spojrzała na niego, gryząc wargę. "Wiesz, że nie chcę buziaka, prawda?" Katrine Denev pytała. "Cóż, potrzebujesz jednego, prawda?" powiedział, szeroki, zszokowany uśmiech na jego twarzy. "Dobra dziewczynka", powiedział, tłukąc jej twarz w rękach. .
