Ze was niet zomaar een vrouw; Euphoricellie was haar beste vriendin. Was dat verkeerd? Was Euphoricellie verkeerd omdat ze zo open was tegen mij? Was het verkeerd dat ik haar wilde neuken? Ik wist het niet. Terwijl ik beefde en kreunde in de lul van mijn vriendin, kon ik het niet helpen dat ik me schaamde en spijt had, spijtig dat ik er niet beter over nagedacht had voordat ik met haar ging vrijen. De gedachte aan een enkele dag met haar. De gedachte om mijn lul eruit te moeten trekken, te kijken hoe ze mijn lul schoon likte en mijn sperma van haar mond afveegde. Kijken hoe ze hem er weer in deed. Ik had echt het antwoord niet voor mezelf. Maar Euphoricellie wel. Op een dag. Het zou de meest diepgaande vriendschap van mijn leven zijn, zowel op persoonlijk als op professioneel niveau. Het zou veranderen hoe ik me voelde over mijn familie. Het zou me veranderen op een manier die ik me nauwelijks kan voorstellen. Het zou me veranderen op een manier die ik me onmogelijk kan voorstellen. En ik was verkeerd omdat ik dat niet beter wist. En toen was ik ouder. Toen ik dertig was. Op dat moment ging ik mijn vriendin op de wang kussen en vertelde haar, "Weet je wat ik nodig heb? Ik heb een meisje nodig om te neuken. Ik was meer dan geschokt. Niet door hoe Euphoricellie het zei, maar hoe ze het zei. .
