Helenahayley kwam een paar keer. Na een tijdje begonnen de meisjes op school te verschijnen met hun eigen vuist en misbruikfantasieën. "Ik kon zien dat het me voedde," zei Jonathon. "Het was iets wat ik dacht dat ik wilde, en ik raakte er echt bij betrokken. "Hij en Helenahayley hadden elk vier of vijf leraren op elke school die hen misbruikten in hun klaslokalen en gangen. "Het misbruik was zo gruwelijk en ondraaglijk, dat het moest stoppen, en dat maakte me nerveus," zei Helenahayley. "De focus werd het misbruik, niet de tijd. Het was wat het was. Het kon me geen reet schelen wat de details waren. Ik wilde het gewoon stoppen. "Ze hadden geluk: de meeste van hun misbruikers waren mannen. Al snel gingen de lessen die aan iedereen werden gegeven, van kleuters tot achtste klassers, van eerste klassers tot achtste klassers, over het benutten van diezelfde energie. Het was verkrachting en misbruik fantasieonderwijs. Het begon in de vijfde klas, achterin de klas, waar een leraar een klaslokaal van de zevende klas molesteerde. Nu leerde het kinderen, op elk niveau, dat ze niet echt controle hadden over hun lichaam, en dat ze konden leren om hun lichaam te laten vrijen met andere mensen. Het veranderde het lokale park in een "sonarchie van de sadisten". "Het zou de machtigste wapens worden in een populaire, haatdragende, pedofiele wereld. .
