Rachel Evans is nooit gestopt met me te dwingen het te likken in plaats van mijn lul. De gedachte dat ik een voetbalfeestje kreeg stuurde net rillingen over mijn ruggegraat. Toen ik eindelijk mijn hoofd neerlegde en dacht aan wat er aan de hand was met mijn hachelijke situatie, wist ik dat ik nooit zou kunnen cumuleren. Het was alsof een onzichtbare muur al mijn waarschijnlijke reacties op wat er gebeurde had geblokkeerd, alsof Rachel Evans van elke seconde van mijn verwarring en dissociatieve toestand genoot. Rachel Evans was goed op haar woord en liet me geen lading blazen, ook al was het een prettige gedachte. Na een paar minuten van het lichte gepraat haalde ik extra lang diep adem om mijn zenuwen te stabiliseren. En toen begon ik te voelen dat er iets begon te gebeuren. Mijn geest concentreerde zich op hoe ik onwillekeurig beefde van de kou die om mijn ledematen begon te draaien, maar het vertraagde mijn ademhaling niet. Eerst dacht ik dat het de hoofdband was die ik nu droeg, maar toen realiseerde ik me dat het de ritmische manier was waarop mijn mond de schacht opzuigde terwijl ik naar haar bleef gluren en haar een geestelijk signaal gaf dat ik geïnteresseerd was. Ze stopte met zuigen voor een paar seconden, en ik merkte dat Rachel Evans haar heupen liet zakken, de rest van haar lichaam uit te breiden en te ontspannen, terwijl haar handen nog steeds vasthielden aan de zijkant van haar hoofd. Rachel Evans had zich gevestigd in een positie die bijna het dubbele was van die van mij, met een licht gebogen hoofd en een blik naar beneden. Wij tweeën lagen inches uit elkaar. . .
