Zaraagnes patrzyła, jak jej noga kręci się, pofalowana i poruszająca się w radości. Wejście było nasmarowane, ale w ciągu kilku chwil utwardziło się na tyle, że Zaraagnes mogła poczuć, jak jego wewnętrzne ściany duszą jej otwór. Zaraagnes widział, jak jego kogut przebija się prosto przez nią, a on ciągle pchał się, zanurzając się w niej, doskonały. Ona naprawdę nie miała ochoty sięgać głębiej, nie było potrzeby, pomyślała, że dostanie ją tak, jak chciał, gdzie chciał, ale z tym, jak jego kutas się czuł, Zaraagnes nie chciał iść dalej. Zaraagnes nie była pewna, czy to zrobił, po tym co jej właśnie zrobił, więc pozwoliła mu robić swoje. Lillium nie straciła na pilności tej chwili. Próbowała go złapać, wepchnąć kutasa dalej i dno namiotu piszczało, ale Zaraagnes była zbyt oszołomiona jego spoconą formą, by to zauważyć. Lillium zastanawiała się nagle, czy nie poszła trochę za daleko. Kiedy Zaraagnes w końcu zdążyła złapać oddech, potrząsnęła głową. Jeśli Zaraagnes nie była pewna, czy rzeczywiście przeskoczyła, nie robiło to żadnej różnicy, czuła się niesamowicie gorąca i tak bardzo chciała się spłodzić. To było tak, jakby ciepło chwili dotarło do niej. Po chwili zastanowienia Zaraagnes spojrzała w dół i zobaczyła, że ma rozchylone usta, podnosząc je, pokazując jej swój język. Wyciągnął rękę i Zaraagnes wspięła się na jego kolana, popychając jej biodra do przodu, całując go po dnie nosa. . .
